Deel van de flaptekst: Een baby van een paar maanden oud, wordt achtergelaten op het herentoilet van een busstation.
Het huilende meisje wordt gevonden door Ewan Munro, die haar meeneemt naar zijn zuster Molly.
Het verhaal loopt als volgt, en natuurlijk verklap ik niet alles.
Bankier Ewan Munro is met de bus op weg naar zijn zus, Molly, die aangegeven had hem dringend nodig te hebben. Ze heeft last van depressies. In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat ze een moeilijke jeugd hebben gehad.
Molly was geadopteerd, Ewan en Bridget niet. Duidelijk wordt ook al snel dat ze is verlaten door echt genoot Chae, die schrijver is en zijn twee kinderen van zestien en veertien, voor wie Molly in de vakanties stiefmoeder was.
Hij vindt een kleine baby in het toilet bij het station en zonder goed na te denken neemt hij haar mee in de bus.
Zijn zus haalt hem van het station en doet onmiddellijk inkopen voor de baby. Haar broer wil het kindje als vermist opgeven maar vindt steeds excuses om het niet te doen.
Door zijn stotteren komt hij niet uit zijn woorden als hij uiteindelijk in de loop van de volgende dag belt, en hij wil zijn zus niet teleurstellen omdat ze zienderogen opknapt door het verzorgen van de baby, die de naam Olivia krijgt.
Als Ewan weer vertrekt belooft Molly hem de baby aan te geven als gevonden bij de politie en andere autoriteiten. Ze wordt gebeld door een wildvreemde, die haar gelukwenst met haar bezoek.
Die vreemde blijkt later de vader van het kindje te zijn. Stap voor stap wordt duidelijk waarom hij het meisje achtergelaten heeft.
Mijn mening: Het boek dateert uit 1994. Het is een boeiend verhaal. Ik kon het moeilijk wegleggen. De personen worden goed uitgewerkt, ook de ouders van het kindje.
Wat ik storend vond was dat Ewan begon te lezen in het boek van zijn ex zwager. Dat verhaal liep er een beetje doorheen. Dat ervaarde ik als snel overheen lezen, terwijl het uiteindelijk naar het einde toe wel degelijk een bedoeling had.
Voor mij was het voldoende geweest om dat uit te leggen maar niet ook nog eens die personen moeten volgen. Gelukkig was het een ander lettertype waardoor ik begreep dat ik dat rustig over kon slaan.
Toch bleef het verhaal over Molly en haar baby me wel degelijk boeien! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten