Gelezen: De noodkreet in de fles: Jussi Adler-Olsen

Genre: thriller

Jaar: Nederlandse vertaling 2010

Achterflaptekst: Afdeling Q werkt aan de oplossing van een reeks mysterieuze branden, maar krijgt dan de melding van Schotse collega’s dat ze een flesje hebben gevonden. Dit bevat een stukje papier dat met bloed is beschreven en slechts gedeeltelijk te lezen is. Langzaam maar zeker weten brigadier Mørck en zijn assistent Assad het bericht te duiden: het is een in 1996 geschreven schreeuw om hulp in verband met de ontvoering en verdwijning van twee jongens. Mørck en Assad raken op deze manier betrokken bij een gruwelijke zaak van verdwenen kinderen die door hun ouders nooit als vermist zijn opgegeven.

Mijn mening: Het kostte mij geen enkele moeite om in het verhaal te komen. Ik voelde meteen  de spanning en het verhaal pakte me meteen. Opnieuw genoten van de levendige hoofdpersonen, de humoristische dialogen maar ook hun menselijke gevoelens. 
Naarmate het einde van het verhaal in zicht komt, wordt het steeds spannender. Persoonlijk vond ik dit het beste deel tot nu toe. Ik lees overigens wel over alle moeilijke plaatsnamen en straten heen. Nog een paar delen te gaan en ik kijk er enorm naar uit! Deze krijgt van mij 5 sterren!

***** vijf van de vijf sterren :-) 

Gelezen: De fazantenmoordenaars: Jussi Adler-Olsen

Genre: Thriller

Jaar: Nederlanse vertaling
Achterflaptekst: In 1987 worden de verminkte lichamen van een broer en zus gevonden in een zomerhuisje in de buurt van Rørvig, in Noord-Seeland. Uit het politieonderzoek blijkt dat de dader gezocht moet worden binnen een groep van kostschoolleerlingen die uit de rijkste kringen van het land afkomstig zijn. Er is echter niet genoeg bewijs en de zaak verdwijnt in de doofpot, totdat een van de verdachten zichzelf aangeeft. Daarmee lijkt het mysterie opgelost.

Een aantal jaren later belandt het onderzoek op het bureau van brigadier Mørck, hoofd van de afdeling ‘onopgeloste zaken’ Q. Hij denkt dat het er per ongeluk is terechtgekomen, maar al snel blijkt dit niet het geval te zijn. Hij realiseert zich dat er iets heel erg fout is gegaan... Samen met zijn assistent Assad begint hij een onderzoek dat hen in aanraking brengt met alle lagen van de maatschappij. Van de armste mensen die op straat leven tot de machtigste mensen van het land; de klopjacht is begonnen.

Mijn mening: veel gemakkelijker in te komen als het eerste deel. Alsof je gewend raakt aan de vreemde namen. Het leest erg vlot weg en ook de humor vind ik erg vermakelijk. De spanning bouwt zich opnieuw langzaam op. Ik heb opnieuw erg meegeleefd met de hoofdpersonen, maar ook Kimmie heeft op mij een heel diepe indruk achtergelaten.

Naarmate het boek vordert wordt het steeds zenuwslopender en is het moeilijk om hem even weg te moeten leggen. Een dikke vier sterren voor mij!

**** vier van de vijf sterren :-) 

Gelezen: De vrouw in de kooi: Jussi Adler-Olsen

Genre: thriller

Jaar: Nederlandse vertaling 2010

Achterflaptekst: Op een prachtige winterdag verdwijnt de jonge linkse politica Merete Lynggaard zonder een spoor achter te laten. De media duiken op het verhaal en suggereren van alles: van moord en zelfmoord tot een geplande vrijwillige verdwijning. De politie wordt gesommeerd de verdwijning grootscheeps te onderzoeken, maar Merete is van de aardbodem verdwenen.

Brigadier Carl Mørck, hoofd van de afdeling ‘onopgeloste zaken’ q, forceert na enkele jaren een grote doorbraak in het onderzoek. Samen met zijn assistent Assad is hij een roekeloze crimineel op het spoor die wordt gedreven door haat. Wraak blijkt een cruciale factor in de krankzinnige plot.

Mijn mening: het duurde voor mij even voordat ik er goed in zat. Maar toen het verhaal van Merete met name, eenmaal begon te lopen, moest ik verder lezen. De spanning wordt langzaam opgebouwd. 

Ik kon erg meeleven met de hoofdpersonen, die je langzaam leert kennen.

Uiteindelijk kon ik het niet meer wegleggen! 

Leuke dialogen en ook humor maakten dit tot een leesgenot! De plot is verrassend en ik vergat zowat adem te halen.

**** vier van de vijf sterren :-)

Gelezen: Ik reis alleen: Samuel Bjork

Genre: Thriller
Jaar: 2015
Achterflaptekst: Op het Noorse platteland wordt een zesjarig meisje gevonden, met een springtouw opgeknoopt aan een boom. Ze draagt vreemde poppenkleren en er hangt een vliegtuiglabel om haar nek met de tekst IK REIS ALLEEN.
Na een intern onderzoek werd inspecteur Holger Munchs speciale onderzoeksteam opgeheven en werd hij overgeplaatst naar een regionaal politiebureau. Maar als het land wordt geteisterd door een sluwe moordenaar, wordt het team weer tot leven gewekt. Munchs prioriteit is om zijn beste onderzoeker, de extreem getalenteerde maar depressieve Mia Krüger, uit haar zelfgekozen isolement te halen. Dat is echter nog niet zo makkelijk…

Mijn mening: Toen ik begon te lezen, boeiden de persoonlijkheden mij meteen. De gebeurtenissen volgen elkaar in een redelijk tempo op. Je vraagt je meteen af wat het met elkaar te maken heeft.
De schrijfstlijl of eigenlijk moet ik zeggen de vertaling, las als een trein. Ik kon het nauwelijks wegleggen. Het verhaal werd steeds spannender. Levendige personages en telkens weer op het verkeerde been gezet. Ik vond het werkelijk een genot om te lezen. Veel meer kan ik er niet over zeggen want dan verklap ik veel te veel van de inhoud.
Lees en huiver! Vijf sterren voor mij!

***** vijf van de vijf sterren!

Gelezen: Het Rosie effect: Graeme Simsion

 

Genre: Roman

Jaar: 2015

Achterflaptekst: Don Tillman en Rosie Jarman zijn terug
Als je hebt genoten van de internationale bestseller Het Rosie Project, dan mag je Het Rosie Effect niet missen!
Don Tillman en Rosie Jarman zijn getrouwd en wonen in New York. Juist als Don wil vertellen dat Gene, zijn schuinsmarcherende beste vriend uit Australië komt, heeft Rosie nieuws: ze is zwanger.
Op zijn geheel eigen wijze verwerft de autistische Don in no time alle kennis over vader worden. Maar zijn oude zwakheden komen weer boven en brengen hem in de problemen. Terwijl hij opgaat in het perfectioneren van alle praktische details, verliest hij zijn emoties totaal uit het oog. Hij dreigt Rosie kwijt te raken op het moment dat ze hem het hardste nodig heeft.

 

Mijn mening: Dit vervolg op het Rosie project was niet minder! Ik heb genoten van de personages en ik pakte zo de draad weer op. Het vorige deel wel kortgeleden gelezen.

De denkwijzes van Don hebben mij opnieuw erg geboeid. Voor mensen, die niet met autisme te maken hebben ook zeker boeiend.

Toch vond ik het relatieprobleem wat uiteindelijk ontstond tussen de twee hoofdpersonen, zeker een serieuze aangelegenheid. Het zou zomaar in het echt kunnen gebeuren. Heel realistisch, humoristisch met een serieuze ondertoon. Boeit tot de laatste letter!

 

***** Vijf van de vijf sterren!

Gelezen: Wolven van de dageraad: William Sarabande

Genre: Roman
Jaar: 1986
Achterflaptekst: Het Stenen Tijdperk is voorbij. Op de rand van het Bronzen Tijdperk is een trotse krijgerstam een nieuw leven in een vreemd land begonnen. Onder leiding van de grote Fomor MacLir, die ooit luisterde naar de bijnaam 'de Wolf der Weststammen', heeft de stam het gebruik van wapens afgezworen en voor een vreedzaam leven gekozen in het moerasland van Albion. Balor, Fomors opstandige zoon, wil opnieuw de wapens opnemen tegen de gezworen vijand van de MacLir-stam, Nemed MacAgnomain. Maar hij ontvlucht zijn stam en ontdekt een hem onbekende wereld, waar hij de mysteriën van de liefde, de kracht van het brons en de mystieke kracht van Stonehenge leert kennen. Als Balor na zijn omzwervingen terugkeert naar Fomr om hem te waarschuwen dat de wrede Nemed en zijn krijgsvolk Albion naderen om de MacLir-stam van de aardbodem te vagen, kan Fomor niet anders dan de strijd opnieuw aangaan. Maar het is Balor die uiteindelijk zijn volk naar een nieuwe toekomst zal leiden...

Mijn mening: Tijdens het lezen werd ik meegetrokken in een andere wereld. Door de prettige schrijfstijl lijkt het net alsof je als lezer alles meebeleeft. Ik wilde dan ook echt steeds verder lezen en het leven van de stam heeft mij dan ook geen moment verveeld.
Ik zeg er wel bij, het is voor mensen, die van dikke pillen houden. Natuurlijk deed het me ook wel denken aan de boeken van Jean M Auel.
Ik kon beslist meeleven met de verschillende personages. En als je eenmaal aan het lezen bent, vergeet je beslist de tijd een keer :-)

**** vier van de vijf sterren :-)

Gelezen: De draad van de spin: Laura Lippman

Genre: thriller
Jaar: 2009
Achterflaptekst: Uit ervaring weer privédetective Tess Monaghan  dat haar klanten zelden eerlijk of betrouwbaar zijn. Wanneer modelvader Mark Rubin haar hulp inschakelt bij de plotselinge verdwijning van zijn vrouw Natalie en hun drie jonge kinderen komt Tess dan ook voor een dilemma te staan.
Moet ze Rubin op zijn woord geloven wanneer hij haar vertelt dat hun leven op alle vlakken perfect en smetteloos was? Waarom verliet Natalie dan van het ene op het andere moment haar prachtige huis en haar vertrouwde omgeving?
Tess komt erachter dat Natalie kriskras het land doorreist met een mysterieuze gewelddadige man. Een nieuw mysterie vraagt om haar eigenzinnige aanpak.

Mijn mening: Ik vond het verhaal erg moeilijk om in te komen. Opnieuw stuitte ik met name in het begin op wat warrige situaties waarin ik niet kon inschatten of ze in het hoofd van de hoofdpersoon zaten of dat het een huidige beleving was.
Mij kon het bijvoorbeeld niet zo boeien welke restaurants zij goed vond om te eten. Of wat ze telkens bestelde. Echter het gegeven van het verhaal kwam wel goed uit de verf. De vrouw en de kinderen, die verdwenen waren liepen in het verhaal mee. Daarin wist de lezer wel waar de moeder en de kinderen zich bevonden. Ik moet zeggen dat ik de plot verrassend vond. Opnieuw erg leuke dialogen en het privéleven van Tess werd ook weer meegenomen. Daardoor krijg je als lezer wel sympathie voor de hoofdpersoon. Toch mis ik iets wat ik niet goed kan uitleggen.

*** drie van de vijf sterren :-)

Gelezen: Het suikerhuis: Laura Lippman.

Genre: thriller.
Jaar: 2004
Achterflaptekst:

Maak kennis met Tess Monaghan, vroeger journalist bij de Baltimore Sun, nu privé-detective, nieuwsgierig, eigenzinnig, clever en voor de duivel niet bang. Tess is uitdagend en tegendraads, sexy en sympathiek en heeft zo haar eigen tekortkomingen.

Tess wordt door haar vader gevraagd om Ruthie, een oude bekende van hem, te helpen. Een jaar geleden is haar lijmsnuivende broer in de gevangenis doodgestoken, nadat hij bekend had een meisje gedood te hebben.
De identiteit van het meisje is nooit achterhaald en Ruthie wil nu dat Tess alsnog uitzoekt wie het meisje was, overtuigd als zij ervan is dat beide moorden met elkaar te maken hebben.
Tess begint met niet meer dan een paar aanwijzingen en volgt een spannend spoor via Baltimores chique Inner Harbor naar de meest louche buurten van de stad.
Hoe meer Tess aan de weet komt, des te meer vragen ze heeft, niet in de laatste plaats over haar vaders betrokkenheid bij het mysterie van de vermoorde tiener.
Terwijl ze geholpen door haar sprankelende en steenrijke boezemvriendin Whitney dieper graaft, komt ze tot schokkende ontdekkingen en staan er levens op het spel, ook dat van Tess.

Mijn mening: Dit verhaal had een behoorlijk Amerikaans politiek tintje. Daar heb ik persoonlijk heel veel moeite mee en daarom kon ik moeilijk het verhaal vasthouden. Mijn gedachten dwaalden nogal eens af. Wel waren Tess en haar vriendin Whitney erg leuk. Het was gemakkelijk om met ze mee te leven. Ook het privéleven van Tess maar ook haar ouders, met name haar vader, waren een welkome afwisseling in het verhaal. Het was zeker spannend en ook verrassingen, die ik niet aan zag komen.

De dialogen waren zeer zeker goed!

Maar door het politieke Amerikaanse tintje, vond ik het boek iets minder. Maar dat is mijn persoonlijke mening en hoeft niet die van iemand anders te zijn.

 

*** Drie van de vijf sterren

Gelezen: Een weeskind: A. Pelgrim

Genre: waargebeurd

Jaar: 2012
Achterflaptekst: "Luister goed, jongen, want ik zeg het maar ייn keer: gehoorzaam, wees vlijtig, respecteer je meerderen en wees vroom, opdat het je goed zal gaan in dit tehuis. Anders hebben we nog wel middelen en methoden om je klein te krijgen. Ik ken geen jongen die, als we het voornemen hebben genomen om hem te breken, stand heeft kunnen houden, en velen waren groter, sterker en harder dan jij ooit zult hopen te worden. Als je een bevel krijgt, voer het uit. Ook al lijkt het je vreemd en past het je niet, voer het uit om de liefde van Jezus Christus. Wij fraters zijn de vertegenwoordigers van God op aarde. Wij zijn de wet, je vader en moeder. In het kort: wij zijn de overheersende overheid. God sta je bij."

Met deze woorden werden de weeskinderen in de tijd dat de schrijver van dit boek in tehuizen verbleef ontvangen. De schrijver had op dat moment geen idee wat onder die gehoorzaamheid viel, maar daar kwam hij snel genoeg achter. Misbruik, vernedering, sadisme, pedofilie, het is in de afgelopen tijd regelmatig naar buiten gebracht in verband met instellingen van rooms-katholieke huize. Maar wat er precies gebeurde en hoe erg het was, blijft - nog steeds - vaak in het verborgene. De heer Pilgrim besloot, het deksel van deze beerput te halen. Hij heeft het allemaal zelf ondergaan en werd door chantage en het inspelen op zijn schuldgevoel in een zodanige greep van onmacht gehouden, dat hij geen kant op kon. Het is een onthullend en ontluisterend verhaal, waarin de lezer niets bespaard blijft. Maar het moet verteld worden, vindt de schrijver. Omdat het zowel zijn eigen leven als dat van vele anderen heeft getekend.

Mijn mening: Het is werkelijk gruwelijk.. Dat zijn de eerste woorden, die mij te binnen schieten. Als het boek begint denk je nog, ach ik ben een roman aan het lezen over vroeger. Maar al snel wordt het gezin waarin Ari opgroeit uit elkaar gerukt door de dood van zijn vader.
Wat er daarna allemaal gebeurt is erg aangrijpend. Ik heb het boek een paar keer weg moeten leggen omdat ik gewoon niet verder kon. Het misbruik binnen de katholieke kerk is in opspraak gekomen de afgelopen jaren. De vele beschadigde mensen hebben hun verhaal mogen doen.
Dit boek beschrijft de keiharde werkelijkheid. Wat er gebeurde in een paar katholieke weeshuizen, waar de schrijver zijn jeugd heeft door moeten brengen. Het boek is in duidelijke taal geschreven en zodanig dat je het als lezer voor je ogen ziet gebeuren. Dat maakt het tot een goed boek.
Zelf heb ik de schrijver ontmoet... diep respect voor het lef waarmee dit is geschreven. En mijn medeleven. Want of iemand dit ooit te boven komt.... Daarom krijgt dit boek van mij vijf sterren. Omdat het de keiharde waarheid is.... En ik vind dat dit boek veel gelezen mag worden.

***** vijf van de vijf sterren