zaterdag 31 januari 2015

Gelezen: Tami Hoag: Doodsengel


Genre: Thriller
Jaar: Nederlandse vertaling 2001

Flaptekst: sorry is het enige woord dat op de spiegel staat geschreven. Ervoor hangt het lijk van Andy Fallon, een politieman van Interne Zaken van Minneapolis. Is het zelfmoord? Of is het een seksueel spelletje dat uit de hand is gelopen?

Hoe dan ook, zijn dood was geen misdaad. Het onderzoek is een formaliteit., een verplicht nummer waar rechercheur Sam Kovac niet op zit te wachten. Eigenlijk wil hij niet veel van zijn tijd besteden aan de ondervraging van Iron Mike, de vader van  het slachtoffer.
De man heeft immers een legendarische reputatie binnen het politiecorps. Bovendien is hij Kovacs oude mentor. Maar Kovac heeft een zesde zintuig voor moord.
Samen mét zijn partner Nikki Liska, bijt Kovac zich vast in de zaak. Hij ontdekt dat de mysterieuze dood van Fallon op de een of andere manier verband houdt met zijn werk.
Als  Kovac en Liska dieper graven komen hun carrieres en hun leven op het spel te staan.

Mijn mening: ik kon het boek niet wegleggen. Erg goed geschreven en ik zat bij vlagen op het puntje van mijn stoel. Veel onverwachte wendingen en ook mooi om in het priveleven van de twee hoofdpersonen mogen kijken.
Het was genakkelijk om hierdoor in het verhaal te blijven en met ze mee te leven. Ik heb er niets van gemerkt dat het de middelste van een serie van drie was, die ik ook zeker nog wil gaan lezen.

***** vijf sterren:)

vrijdag 30 januari 2015

Gelezen: Cathy Kelly: Iemand als jij


Genre: Roman
Jaar: vertaling 2001

Flaptekst: Emma, Leonie en Hannah ontmoeten elkaar tijdens een vakantie in Egypte en worden de dikste vriendinnen. Ondanks de verschillen in leeftijd en achtergrond zoeken zij steun en troost bij elkaar om het hoofd te bieden aan hun persoonlijke problemen. Alle drie willen ze hetzelfde bereiken in het leven- gelukkig worden.

Voor de pas getrouwde Emma betekent geluk omtsnappen aan haar dominante vader en zelf een gezin stichten. Ze verlangt wanhopig naar een baby, maar het lukt maar niet om zwanger te worden.
Leonie is gescheiden, ergens in de veertig en moeder van drie tieners. Ligt de ware liefde, die zij in haar passieloze huwelijk miste, nog ergens voor haar in het verschiet?
De mooie onafhankelijke Hannah is eenzaam nadat de man van wie zij hield haar in de steek liet. Nu kiest Hannah voor geld en zekerheid en op opwinding van het vrijgezellenleven.

Terwijl Emma, Leonie en Hannah hun wensen en verlangens in de loop der jaren proberen te verwezenlijken, delen zij hun diepste gedachten en meest intieme geheimen met elkaar.

Over de auteur: Cathy Kelly is de bestsellerschrijfster van Zoenoffer en Opzij. Zij woont in Wicklow, Ierland, waar ze werkt als journaliste.

Mijn mening: een heel fijn boek voor tussendoor. Ik denk wel een echt vrouwenboek over vriendschap en relaties van drie vriendinnen, met hun ouders en kinderen en natuurlijk mann

donderdag 29 januari 2015

Gelezen: Nelson DeMille: De crash


Genre: Thriller
Jaar: Nederlandse vertaling 2005

Flaptekst: tegen de schemering nemen een man en een vrouw op het strand van Lons Island hun liefdesspel met een videocamera op. Plotseling klinkt er een zware explosie en is er aan de donkere hemel een felle lichtflits te zien.
Het paar grijpt de camera en maakt dat het wegkomt. Vijf jaar later verklaart de overheid dat de crash van Vlucht 800 te wijten is aan een technisch mankement. Maar voor John Corey en zijn vrouw Kate Mayfield beiden werkzaam voor een speciale taakeenheid, die het terrorisme bestrijdt, is de zaak nog niet gesloten. Omdat ze een samenzwering op het allerhoogste niveau vermoeden, gaan ze op jacht naar dat ene stukje bewijs waar alles om draait: een videotape van de waarheid, die nog afgrijselijker zal zijn dan het neerstorten van het vliegtuig, een waarheid met onvoorstelbare gevolgen voor Amerika en de wereld.

Mijn mening: in de eerste instantie had ik helemaal niet het gevoel dat ik een thriller aan het lezen was. Maar naarmate het verhaal vordert bleef het me toch boeien.
Wel was er veel sprake van herhaling van feiten door de verschillende ondervragingen, die plaats vonden. Als lezer wil je toch weten waarom deze zaak in de doofpot werd gestopt. Leuke referenties aan de X files waar ik een liefhebber van ben.
Het einde is dan ook een grote verrassing... Wel schokkend te noemen.. Ik zag hem niet aankomen.. Dat maakt dit toch een heel bijzonder boek, waar ik aanvankelijk dacht van niet.

*** van de vijf sterren :)

vrijdag 23 januari 2015

Gelezen: Danielle Steel: Zussen


Genre: roman
Jaar: 2008 de Nederlandse vertaling

Flaptekst: vier zussen leiden elk hun eigen succesvolle leven. Candy is een internationaal supermodel, haar zus Tammy is producer voor een goedlopende televisieshow, Sabrina is een ambitieuze advocate en Annie is kunstenares in Florence.
Een verschrikkelijke gebeurtenis brengt hen samen in een appartement in New York. Ze moeten hun nieuwe levens onder ogen zien. Samen staan ze sterk, maar naarmate de tijd verstrijkt, zijn ze gedwongen verder te kijken, naar een hoopvolle toekomst.

Danielle Steel is een van 's werelds populairste auteurs. Haar boeken worden overal vertaald en er worden vele miljoenen exemplaren van verkocht.
Ook de verfilmingen ervan voor de televisie zijn een groot succes.

Mijn mening: een heerlijk boek om te lezen. Je leert de vier zussen goed kennen en de impact van die verschrikkelijke gebeurtenis, die ik niet ga verklappen, die het op ieder van hen heeft.
Wel jammer dat er met name in het begin heel vaak dingen herhaald werden, als ze hielden zielsveel van elkaar. Op een gegeven moment weet je dat als lezer al.
Maar dat maakt het verhaal zeker niet minder. Ik kon het moeilijk wegleggen. Omdat ik echt wilde weten hoe het met iedereen verder ging.

**** van de vijf sterren :)

woensdag 21 januari 2015


Genre: waargebeurd
Jaar: 2002

Flaptekst: delta force is de elite eenheid van het Amerikaanse leger. Ze domineren het moderne slagveld, maar op CNN zult u nooit iets horen over hun daden te horen krijgen. Hun uiterst geheime missies komen niet in de krant en geen enkel boek geeft enig inzicht over hun activiteiten tot nu toe.
In dit boek neemt een Delta Force lid ons mee achter de schermen van geheime militaire acties. Dit is nog nooit eerder naar buiten gebracht.

Van het bestrijden van guerrilla's in Honduras tot het beschermen van mariniers op het vliegveld van Beirut, van het redden van zendelingen in Sudan tot het bevrijden van Amerikaanse gijzelaars in Teheran.
Steeds weer slaagt Eric Haney erin een opmerkelijk beeld te schetsen van de moed en de discipline waarmee de mensen van Delta Force zich weten te onderscheiden.

Mijn mening: Het boek is in de ik vorm beschreven en het beschrijft een deel van het leven van de schrijver zelf. Hoe hij opgeleid en getraind is om deze zware missies te volbrengen.
Het eerste deel van het boek vond ik daadwerkelijk erg interessant. De zware trainingen, hoeveel mensen er uiteindelijk overbleven, uit een selectie van honderdtachtig bleven er maar twaalf man over.
Het is een stuk geschiedenis, maar ik kan, als vrouw, daar moet ik eerlijk in zijn op een gegeven moment de opsommingen van de acties niet meer onthouden. Wat ik echt wel jammer vindt.
Voor mijn gevoel is dit meer een mannenboek of iemand die van geschiedenis houdt.
Maar misschien komt het ook wel door de beelden die soms op de televisie worden uitgezonden. Misschien moeten wij ons zorgen gaan maken.
De gebeurtenissen waren echt wel akelig en ik zag ook wel dingen voor me.. Maar het werd vanuit  1 persoon beschreven en die mag en moet keihard zijn om dit werk aan te kunnen. Maar voor mij lastig lezen.

** van de 5 sterren.

zaterdag 17 januari 2015

Gelezen: Cammie Mc Govern: Oogcontact


Genre: Thriller
Jaar: 2006 vertaald

Flaptekst: In een bos valkbij een klein stadje in Amerika wordt het lijk van een klein meisje gevonden.
Adam, een autistische jongen van negen, is de enige getuige, maar hij kan niet vertellen wat hij heeft gezien.

Adam trekt zich terug in zijn wereld van stilte, een wereld die Cara, zijn alleenstaande moeder, maar al te goed kent. Cara probeert Adam uit zijn cocon te halen. Niet alleen ten behoeve van het politieonderzoek, maar ook in het belang van haar zoon en zichzelf.
Ze roept de hulp in van Morgan, een twaalfjarig vriendje van Adam. Samen proberen zij te ontdekken wat Adam gezien heeft en waarom hij er niet over kan praten. Hoe dichter Cara bij de waarheid komt, hoe meer zij gedwongen wordt om haar eigen verleden onder ogen te zien en ze begint te vrezen dat ze, door de mensen van wie ze houdt te beschermen, steeds meer in gevaar brengt.

Cammie mcGovern is moeder van drie kinderen waaronder een autistische zoon. Oogcontact is haar tweede roman. Voor haar korte verhalen ontving zij de Nelson Agren Award.

Mijn mening: iedereen die wel eens te maken heeft gehad met autisme, zal het herkennen. In eenvoudige taal wordt heel goed uitgelegd wat autisme is en meteen zegt het verhaal wat eromheen verzonnen is, hoe kwetsbaar deze kinderen zijn.
Hoe gemakkelijk zij het slachtoffer kunnen zijn van iets kleins of iets gruwelijks als in dit verzonnen verhaal. Hoe er uit alle macht geprobeerd wordt om uit de jongen te krijgen wat daar gebeurd is.
Het schoolsysteem in Amerika wijkt af van dat van ons, maar ook dat wordt al snel duidelijk.
Het verleden en het heden komen samen en heeft mij als moeder van een autistische jongen wel degelijk geraakt.
Ik kan dit boek iedereen aanraden. Het is van elke tijd!

**** van de vijf sterren!

dinsdag 13 januari 2015

Gelezen: Pepijn Bierenbroodspot: Femplex


Genre: Roman
Jaar: 2008/2009 (Ako nieuwe schrijversprijs)

Flaptekst: wanneer Pepijn op Koninginnedag soapster Femmetje in het Vondelpark ontmoet, vermoedt hij niet dat deze kennismaking nog dezelfde dag een ingrijpende verandering in zijn leven en in zijn gemoedsrust teweeg zal brengen.
Femmetje blijkt miet alleen charmant, uitdagend en intelligent, ze is ook een borderliner. Maar het onheil is verpakt in een prachtige vrouw waar elke man voor valt.

Pepijn Bierenbroodspot is sinds 2003 tv presentator van het SBS. 6 programma Reportage. Hij is al jaren de stem van diverse televisieprogramma's.
Hij was copy writer, schreef en produceerde meer dan 150 radio commercials en werkte als nieuwslezer bij Radio 10 Gold.

Mijn mening: Het boek is vlot en humoristisch geschreven, in de ik vorm. Ik zou zelf niet gekozen hebben voor het genre roman. Hij beschrijft een deel van zijn leven, met herinneringen aan vroeger. Ik moest soms even teruglezen toen de ik vorm opeens in een vrouw veranderde.. Of als het verleden in de tegenwoordige tijd staat.. Dat was erg verwarrend.
Ik zie het dus meer als een dagboek dan als een roman. Niet een boek dat ik nog eens zou lezen.  Veel drinken, roken en "het" doen... Als jullie begrijpen wat ik bedoel. Maar de humor was leuk!

maandag 12 januari 2015

Gelezen: Sandra Brown: Het einde van de onschuld.


Genre: Waargebeurd.
Jaar: 2008. Vertaald door House of Books

Flaptekst:
Sandra Brown was acht jaar toen haar vriendin en buurmeisje de twaalfjarige Moira Anderson in 1957 uit Coatbridge (Schotland) verdween. Moira is sindsdien nooit meer gezien.
Vele jaren later bekent de vader van Sandra dat hij bij de verdwijning van het meisje betrokken was.
Ontsteld en gefascineerd begint Sandra in de zaak te spitten en ontdekt dat haar vader bekend stond als pedofiel. Iedereen wist het en zelfs de politie was ervan op de hoogte. De afschuwelijke puzzelstukjes die ze uiteindelijk aan elkaar weet te passen overtuigen Sandra van het feit dat haar vader inderdaad vijftig jaar geleden voor Moira's verdwijning verantwoordelijk is geweest.
Het einde van de onschuld is het explosieve verhaal van Sandra's zoektocht in een poging het mysterie te ontrafelen en ervoor te zorge. Dat er recht wordt gedaan.

Mijn mening: ik moest het boek echt af en toe wegleggen om erover na te denken. Hoe gruwelijk is het als je met deze jeugdherinngeringen moet leven. Vriendinnetjes die niet meer met je willen spelen omdat je vader zo raar doet. Hij doet dingen die niet kunnen.
Een moeder die hem de hand boven het hoofd hield en maar weer dacht dat het goed zou komen. Naarmate het verhaal vordert blijken er heel veel slachtoffers van deze man te zijn en heeft hij bij drie vrouwen kinderen.
En heel eerlijk bij mij kwamen er ook gevoelens van woede maar ook verdriet.. Ik denk dat je het gelezen moet hebben om er iets zinnigs over te zeggen.
De schrijfstijl was overigens wel goed. Soms wat ingewikkeld omdat er nogal veel namen in staan. Maar dat deed niets af aan dit waargebeurde verhaal.

dinsdag 6 januari 2015

Gelezen: Minette Walters: De vorm van slangen.


Genre: misdaadroman
Jaar : 2001 vertaling.

Achterflaptekst: Ruim twintig jaar geleden stierf in een keurige woonwijk van Londen een zwarte vrouw in een goot. Ze werd "gekke Annie" genoemd en door haar buren met de nek aangekeken.
De politie registreerde haar dood als verkeersongeluk en beschreef Annie, als een vrouw, die zelfs wanneer ze nuchter was, slechts een geringe grip op de werkelijkheid had.
Haar dood zou weinig opschudding veroorzaakt hebben , ware het niet dat de jonge mevrouw Ranelagh, die haar vond, blijft volhouden dat Annie is vermoord.
Wat ook de waarheid is over Annie, of ze echt zo gek was als haar naaste bure. Beweerden, er moet iets gebeurt zijn tussen Annie en mevrouw Ranelagh. Maar waarom is mevrouw Ranelagh er zo van overtuigd dat het moord was, terwijl er geen woord of Annies lippen kwam toen ze stierf?
En wat is de reden dat mevrouw Ranelagh er zo van overtuigd is en twintig jaar na dato nog steeds geobsedeerd op zoek naar de waarheid omtrend Annies dood?

Mijn mening: ik vond het een bijzonder boek. Het is in de ik vorm geschreven en de eerste keer dat ik het probeerde te lezen heb ik het aan de kant gelegd vanwege, de correspondentie tussen een aantal mensen en waar ik in de eerste instantie het nut niet van inzag.
Bij het opnieuw lezen merkte ik dat het heel knap in ewlkaar zit. Vanuit de ik persoon zoveel mensen uit een buurt leren kennen. De intriges en het loopt totaal omverwachts heel anders af. Degene van wie je denkt dat ie het gedaan heeft, is het juist helemaal niet.
Meeleven met de mensen lukte heel goed. Ook vanuit de mevrouw Ranelagh.. Die de ik persoon is. Ik vind het beslist een aanrader. Ik kon het moeilijk wegleggen. Zeker niet gedateerd!

zondag 4 januari 2015

Gelezen: Philip Jolowicz: Torens van stilte.


Genre: Thriller
Uitgekomen in 2002

Flaptekst: Fin Border een Engelse advocaat in New York wordt 's morgens vroeg door zijn beste vriend gebeld omdat hij hem zijn nieuwste aanwinst wil laten zien. Een MacLaren F1, een auto van een slordige 400.000 dollar.
Wanneer zijn vriend, een grote bankier op Wall Street, de auto wil uittesten, stort deze zich met driehonderd kilometer per uur op de ondergelegen snelweg.
Hij sleurt vijftien mensen mee in zijn dood. Fin staat voor een raadsel als hij hoort dat de MacLaren op zijn naam staat.

Mijn mening: ik vond het wel een boeiend boek. Persoonlijk heb ik veel moeite met boeken in de ik vorm. Je kunt je dan moeilijk identificeren met eventuele andere personen. Je wordt steeds weer op die ik gericht. Ik vond het persoonlijk wel erg ingewikkeld maar knap in elkaar gezet.
Alles wat in het verleden gebeurd is met de vader van Fin, hij werd vermoord in Bombay, had alles te maken met de huidige gebeurtenissen.
Ik vond het wel wat vergezocht dat Fin ondanks zijn staat van beschuldiging nog tot zoveel in staat was en het verhaal dat zijn moeder hem in Bombay treft in de juiste hotelkamer wat vergezocht.
Ook de gebeurtenissen rondom haar.
Maar al met al kon ik het moeilijk wegleggen. De schrijfstijl is erg spannend. En de uiteindelijke plot wel verrassend!

zaterdag 3 januari 2015

Gelezen: Margot Livesey: Molly's baby


Deel van de flaptekst: Een baby van een paar maanden oud, wordt achtergelaten op het herentoilet van een busstation.
Het huilende meisje wordt gevonden door Ewan Munro, die haar meeneemt naar zijn zuster Molly.

Het verhaal loopt als volgt, en natuurlijk verklap ik niet alles.
Bankier Ewan Munro is met de bus op weg naar zijn zus, Molly, die aangegeven had hem dringend nodig te hebben. Ze heeft last van depressies. In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat ze een moeilijke jeugd hebben gehad.
Molly was geadopteerd, Ewan en Bridget niet. Duidelijk wordt ook al snel dat ze is verlaten door echt genoot Chae, die schrijver is en zijn twee kinderen van zestien en veertien, voor wie Molly in de vakanties stiefmoeder was.
Hij vindt een kleine baby in het toilet bij het station en zonder goed na te denken neemt hij haar mee in de bus.
Zijn zus haalt hem van het station en doet  onmiddellijk inkopen voor de baby. Haar broer wil het kindje als vermist opgeven maar vindt steeds excuses om het niet te doen.
Door zijn stotteren komt hij niet uit zijn woorden als hij uiteindelijk in de loop van de volgende dag belt, en hij wil zijn zus niet teleurstellen omdat ze zienderogen opknapt door het verzorgen van de baby, die de naam Olivia krijgt.

Als Ewan weer vertrekt belooft Molly hem de baby aan te geven als gevonden bij de politie en andere    autoriteiten. Ze wordt gebeld door een wildvreemde, die haar gelukwenst met haar bezoek.

Die vreemde blijkt later de vader van het kindje te zijn. Stap voor stap wordt duidelijk waarom hij het meisje achtergelaten heeft.

Mijn mening: Het boek dateert uit 1994. Het is een boeiend verhaal. Ik kon het moeilijk wegleggen. De personen worden goed uitgewerkt, ook de ouders van het kindje.
Wat ik storend vond was dat Ewan begon te lezen in het boek van zijn ex zwager. Dat verhaal liep er een beetje doorheen. Dat ervaarde ik als snel overheen lezen, terwijl het uiteindelijk naar het einde toe wel degelijk een bedoeling had.
Voor mij was het voldoende geweest om dat uit te leggen maar niet ook nog eens die personen moeten volgen. Gelukkig was het een ander lettertype waardoor ik begreep dat ik dat rustig over kon slaan.
Toch bleef het verhaal over Molly en haar baby me wel degelijk boeien! :)

vrijdag 2 januari 2015

Gelezen: Marian Keyes: Betrapt

Flaptekst: Wat te doen als de kans op wraak je in de schoot wordt geworpen.


Achterop het boek wordt uitgelegd over wie het gaat, met een korte persoonsbeschrijving.


Het boek bestaat uit verschillende delen. Aanvankelijk dacht ik dat elke persoon een deel kreeg, maar in de loop van het boek als je de personen leert kennen, blijkt dit niet zo te zijn.


De eerste persoon is Gemma. Ze krijgt een telefoontje van haar moeder dat haar vader haar verlaten heeft. Wat het doet met haarzelf en haar moeder wordt heel luchtig beschreven. Afgewisseld met emails aan haar vriendin.
Nog niet zo lang geleden was haar relatie met Anton uit, die ze kwijtraakte aan een andere vriendin, Lily. Ze trekt tijdelijk bij haar moeder in, die de weg kwijt is en niet kan accepteren dat haar man met een jongere vriendin samenwoont.


De tweede persoon is Jojo. Zij is literair agent. Erg boeiend om te lezen dat manuscripten per opbod worden verkocht aan uitgevers. Schrijvers krijgen daar een voorschot van en later nog weer de royalties. (Het verhaal speelt in Ierland)
Ze gaat vreemd met haar baas Mark. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen.


De derde persoon is Lily, de vriendin van bovengenoemde. Zij heeft een relatie met Anton en zij hebben samen een dochtertje.
Ze werd op straat overvallen toen ze in verwachting was en om dat te verwerken besloot ze om een boek te gaan schrijven.
Dat boek wordt vervolgens uitgegeven met hulp van Jojo en later in het verhaal komt ze haar vroegere vriendin weer tegen want ook ZIJ gaat een boek schrijven.


Mijn mening: Erg leuk hoe de verhaallijnen van de diverse personen later bij elkaar komen. Schrijfstijl vond ik erg prettig en de gevoelens van de personages werden luchtig beschreven. Wel erg veel namen van personen, die ze in het voorbijgaan tegenkwamen, maar niet echt een rol hadden in het verhaal.
Niet een boek waar je veel over na hoeft te denken. Het is ontspannend lezen.