Genre: familiedrama
Jaar: 2009
Achterflaptekst: Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, de oorlog in Irak, vakantieplannen, etcetera. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk overmoeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, twee zoons – wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind?Wat het nog ingewikkelder maakt is dat de vader van een van de jongens de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is.
Mijn mening: ik begon het verhaal wat lacherig. Er kwamen wat herkenbare familiezaken omhoog toen de echtparen aan tafel schoven.
Het is in de ik persoon geschreven. Naarmate het verhaal vordert verandert de stemming. Vanaf dat punt kon ik ook niet meer stoppen met lezen en heb ik het dan ook in 1 keer uitgelezen. Ik kon me goed inleven in de personen en dat maakt het voor mij tot een fijne leeservaring. De spanning werd goed opgevoerd en er speelde veel meer in deze familie. Een gevoel van het had zomaar echt kunnen zijn!
***** vijf van de vijf sterren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten