Genre: chicklit
Jaar: 2010
Achterflaptekst: Robien, Britt en Michelle staan elke dag in oersaaie grijze mantelpakjes-met-vlinderstrikje voor de klas, want dat is nou eenmaal de verplichte docentenkleding op het ultra-sjieke Santorini Gymnasium in Utrecht. Daarom gaan ze in hun vrije tijd altijd lekker voor rafeljeans en modderlaarzen...Maar als ze dertig worden, beseffen de meiden opeens dat knappe spetters niks hebben met muisgrijs en ook niet met modderlaarzen. Het roer moet dus radicaal om, anders blijven ze eeuwig single! Dus plannen de meiden een weekje Schotland om een nieuwe strategie uit te denken. Maar dan mist Robien de trein en daar staat ze dan. Helemaal in haar eentje in het verlaten Rannoch Moor...
Mijn mening: het verhaal is in de ikvorm geschreven en loopt meteen lekker. Hét zal je maar gebeuren dat je de trein mist en je staat op een afgelegen stationnetje in the middle of nowhere en je telefoon doet het niet. Ik vond het een heerlijk fantasieverhaal wat als een modern sprookje op me overkwam.
Niet ingewikkeld en niet over nadenken.
Een heerlijk boek voor tussendoor. En je leest het in 1 keer uit. Heel anders dan mijn vorige chicklit, ook van vandaag. Ja, toch ook erg leuk om met dit genre kennis te maken!
*** drie van de vijf sterren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten