Gelezen: Na die nacht..: Kirstin Rozema

Genre: Familieroman
Jaar: Wat gebeurde er in de nacht van de 14e april, drie jaar geleden? Was het een kater na dat leuke feestje, waar ze veel te veel gedronken had? Of was het iets anders?
Melanie Kuperes, partner van Douwe Boenders en moeder van kleuter Carolien, weet het niet. Ze weet alleen dat haar leven na die nacht totaal anders is geworden. Ze is vanaf dat moment humeurig, heeft een heel kort lontje en heeft nergens meer zin in. Vooral Douwe moet het ontgelden.

Lucy Veenhuizen, de vaste oppas van Carolien, wordt verliefd tijdens de buurtbarbecue. Als snel krijgt ze een relatie met Paul Brama. Hij is stapel verliefd op haar. Maar of dat ook wederzijds is?

Melanie draait door tijdens een woede-aanval. Haar daad heeft grote gevolgen voor de mensen om Douwe en haar heen. Er worden valse beschuldigingen geuit en al gauw worden bepaalde mensen scheef aangekeken. Melanie doet net of ze nergens van weet. Tot ze haar volgende woede-uitbarsting krijgt.

Mijn mening: Het is een mooi verhaal. Ik vind het jammer dat het boek uit is. Sommige gebeurtenissen kwamen heel abrupt. Wat natuurlijk in werkelijkheid ook zo is, als zoiets je overkomt dan komt het heel hard aan.
Wel vond ik daarom het verhaal soms te kort. Voor mij had het een veel dikker boek mogen zijn.

Met de wetenschap dat de schrijfster zelf ook meerdere herseninfarcten heeft gehad, leest voor mij een boek toch anders. En betrap ik mezelf erop dat het moeilijk is om objectief te zijn. Omdat ik zelf ook een heftige ziekteperiode achter de rug heb. (In 2010 een dubbele longontsteking na de Mexicaanse griep, 8 dagen kunstmatige coma en daarna een periode erg benauwd en bang zijn alsnog te overlijden)
De boodschap is heel duidelijk, het zijn de woorden van Kirstin zelf:

Gezondheid is een kostbaar goed. Let op jezelf, wees lief voor jezelf en pas op jezelf. Denk na over wat je eet, denk na over wat je doet. En geniet van elke dag. Het kan zomaar je laatste zijn.

Toch moet mij van het hart, dat er een paar foutjes in staan. Degene die geholpen heeft met redigeren had het moeten zien. Aan de andere kant wordt toch heel mooi duidelijk dat een boek schrijven mensenwerk is. Dat ik vind, als lezer, maar ook als auteur, dat er in sommige gevallen niet zomaar domweg sterren aan een boek mogen worden gehangen. 

Een persoonlijk verhaal of een ziekteproces, een waargebeurd verhaal, een dagboek, verhalen over incest en mishandeling, boeken over de holocaust en gruwelijkheden uit oorlogen, die verdienen het niet om sterren te krijgen. Die verdienen een plek in het hart van mensen. Degene die het geschreven heeft, heeft het lef gehad om het met de buitenwereld te delen.

In dit verhaal wordt duidelijk wat er zou kunnen gebeuren binnenin een gezin, een familie en andere omstanders. Het zijn verzonnen personages. 

Ik weet heel zeker dat als er niets bekend was over de achtergrond van de schrijfster, het boek "anders" bekeken zou zijn. Daarom koos ik voor een persoonlijke iets langere recensie. Om aan te geven dat er zoveel verschillen kunnen zijn in boeken. Vier sterren van mij.

**** vier van de vijf sterren :-)