Genre: Roman
Jaar: 1986
Achterflaptekst: Het Stenen Tijdperk is voorbij. Op de rand van het Bronzen Tijdperk is een trotse krijgerstam een nieuw leven in een vreemd land begonnen. Onder leiding van de grote Fomor MacLir, die ooit luisterde naar de bijnaam 'de Wolf der Weststammen', heeft de stam het gebruik van wapens afgezworen en voor een vreedzaam leven gekozen in het moerasland van Albion. Balor, Fomors opstandige zoon, wil opnieuw de wapens opnemen tegen de gezworen vijand van de MacLir-stam, Nemed MacAgnomain. Maar hij ontvlucht zijn stam en ontdekt een hem onbekende wereld, waar hij de mysteriën van de liefde, de kracht van het brons en de mystieke kracht van Stonehenge leert kennen. Als Balor na zijn omzwervingen terugkeert naar Fomr om hem te waarschuwen dat de wrede Nemed en zijn krijgsvolk Albion naderen om de MacLir-stam van de aardbodem te vagen, kan Fomor niet anders dan de strijd opnieuw aangaan. Maar het is Balor die uiteindelijk zijn volk naar een nieuwe toekomst zal leiden...
Mijn mening: Tijdens het lezen werd ik meegetrokken in een andere wereld. Door de prettige schrijfstijl lijkt het net alsof je als lezer alles meebeleeft. Ik wilde dan ook echt steeds verder lezen en het leven van de stam heeft mij dan ook geen moment verveeld.
Ik zeg er wel bij, het is voor mensen, die van dikke pillen houden. Natuurlijk deed het me ook wel denken aan de boeken van Jean M Auel.
Ik kon beslist meeleven met de verschillende personages. En als je eenmaal aan het lezen bent, vergeet je beslist de tijd een keer :-)
**** vier van de vijf sterren :-)
Ik heb hem nu (eindelijk) ook gelezen en ben het in grote lijnen wel met Rachel eens; Je moet wel van dit genre houden om het uit te willen lezen.
BeantwoordenVerwijderenNu treft het dat ik hier wel van hou en dus volgt hier mijn mening (zonder spoilers).
Ik geef dit boek van William Sarabande 3 sterren
*** drie van de vijf dus.
Ik vond het verhaal in hoofdlijnen heel goed en het is overduidelijk dat de schrijfster veel weet over dat wat bekend is over de tijd waarin het speelt. Wat ik wel een beetje jammer vond is, dat er over sommige gebeurtenissen heel uitgebreid geschreven werd, terwijl andere gebeurtenissen in een paar zinnen werden afgedaan. Daarmee zeg ik niet dat het een rommelig geheel is geworden, maar dat naar mijn idee bepaalde details overbodig waren en dat op andere delen van het verhaal wat meer toegevoegd had mogen worden.
Dat geldt met name aan het begin en aan het eind. Ik had zeker honderd pagina's nodig om een beetje in het verhaal te komen en toen ik bijna aan het eind was, vroeg ik me regelmatig af hoe het verhaal zou kunnen eindigen met nog maar zo weinig pagina's te gaan.
De drie sterren zijn dan dus gegeven omdat ik het een heel onderhoudend verhaal vond en ik weet dat de schrijfster nog erg jong was toen ze dit schreef.
Bedankt voor je reactie. Die dingen zijn mij dus niet eens opgevallen. Dat is dan ook wel weer apart :-)
Verwijderen