Gelezen: Een minuut voor middernacht: David Baldacci

Genre: thriller
Jaar: 2019

Door een traumatische ervaring uit haar vroege jeugd, waarbij ze zelf als klein meisje bijna werd vermoord en haar identieke tweelingzusje spoorloos verdween zoekt Atlee Pine naar antwoorden.
Al haar woede richting die dader komt eruit tijdens een arrestatie van een verdachte in een huisdige moordzaak. Haar chef dwingt haar om tijdelijk een stap terug te doen.
Van die gelegenheid maakt ze gebruik en keer terug naar de plaats Andersonsville, Georgia het dorp waar ze is opgegroeid en waar de ramp heeft plaatsgevonden. Haar assistent Carol vergezelt haar.
Maar als ze er nog maar net zijn wordt het lichaam van een vrouw gevonden met een bruidssluier over haar gezicht gedrapeerd. Al heel snel volgt er zelfs een tweede slachtoffer.
Atlee is vastbesloten het onderzoek naar de verdwijning van haar tweelingzusje voort te zetten maar ze moet ook een seriemoordenaar zien te stoppen.
Al vrij snel komt ze erachter dat er geheimen zijn in de kleine gemeenschap die mogelijk te maken hebben met haar verdwenen tweelingzusje. Soms kan het verleden beter met rust gelaten worden.
Alvorens in dit deel te beginnen is het raadzaam om het eerste deel: “de lange weg naar genade” uit deze serie ook te lezen. Daardoor leer je de hoofdpersonage Atlee Pine goed kennen en weet je wat haar bezighoudt.

Daar waar het in het eerste deel bol stond van beschrijvingen over personen, huizen, plaatsen en de vechtsport die Atlee bedrijft was dit deel aanzienlijk beter.
Veel meer dialogen en uitdiepen van wat er vroeger gebeurde, niet al te veel beschrijvingen van omgeving en personages hielden het tempo er veel beter in waardoor het verhaal veel spannender werd. De invloed van wat er vroeger met Atlee gebeurd is maakte dit verhaal heel geloofwaardig en kun je je goed invoelen wat zij doormaakt.

Het was bijna alsof dit boek door iemand anders geschreven was. Bij eerdere kennismaking met deze schrijver waren de beschrijvingen bijna irritant omdat daardoor het verhaal niet meer te volgen was. De aanwezigheid van dialogen, beduidend meer dan in het eerste deel, hielden de vaart erin.
Hierdoor word je veel meer verrast door gebeurtenissen en had het einde van het verhaal nog een verrassing in petto.
Het was een open einde, dus je weet al dat er meerdere delen gaan komen. Deze maakte nieuwsgieriger dan het einde van het vorige deel.