Genre: Non fictie
Jaar: 2023
Samenvatting: Jasmijn (6) en Imke (4) zijn tijdens een heftige ruzie tussen hun dronken moeder en haar vriend uit huis gehaald door de buurvrouw. Ze worden twee dagen later naar een kindertehuis gebracht, omdat hun moeder niet meer voor hen kan zorgen. De zusjes houden heel veel van hun moeder en wonen liever bij haar, ondanks dat het niet zo goed ging thuis. Er was bijna geen eten, hun kleding was kapot, ongewassen of te klein en ze werden vaak alleen gelaten. In het kindertehuis wonen ze in een groep met meerdere kinderen. Alles is er anders en de zusjes moeten erg wennen. Ook hier probeert Jasmijn haar zusje te beschermen. Elke dag kijken ze uit naar hun moeder, in de hoop dat ze worden opgehaald, maar na zes weken is mama nog steeds niet op bezoek geweest. Pas als mama helemaal stopt met drinken, mogen ze weer bij haar wonen. Zal het mama lukken om te stoppen?
Mijn mening: Het langverwachte vervolg op Wodka en Ranja over de twee kleine meisjes, die na het lezen van het eerste deel maar niet uit mijn hoofd verdwenen. Hoe zou het ze vergaan zijn was de vraag die veel lezers hadden. Ik las en voelde het tijdsbeeld van de jaren zeventig waarin ik zelf groot werd. Het is moeilijk onder woorden te brengen zonder veel over de inhoud van het boek te verklappen want dat wil ik absoluut niet. Het boek wordt beleefd vooral door de ogen van het oudste meisje van zes jaar, kinderlijk eenvoudig vanuit die gedachtengang. Maar door het overspringen naar de volwassenen, de moeder zelf en de groepsleiding die hun best doen voor de kinderen in het tehuis om ze zo goed mogelijk te begeleiden maakt het toch echt tot een boek voor volwassenen. Die hier goed van kunnen leren wat er in het hoofd van kinderen gebeurd in een situatie als deze. Opnieuw een heftig verhaal en weer zou ik willen weten hoe het verder gaat met deze kleintjes in hun groei naar de pubertijd. Waar komen ze terecht? Ze zijn er nog lang niet. Zo'n verhaal blijft hangen en die twee meisjes die je alle geluk van de wereld wenst, blijf je omarmen. Het smaakt beslist naar meer!
***** vijf van de vijf sterren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten