Genre: waargebeurd
Jaar: 2022
Samenvatting: Op zondag 13 oktober 2019 verliet ik de boerderij waar ik jarenlang vastzat en stapte een café in Ruinerwold binnen. Op dat moment maakte ik me definitief los uit de geloofswereld van mijn vader, die mij vijfentwintig jaar lang in zijn macht had. In 'Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold' beschrijf ik mijn leven. Mijn vaders geloof en overtuigingen waren mijn realiteit: naar school ging ik niet, ik bestond niet eens voor de buitenwereld, en ik had geen vrienden. Er waren alleen de geesten die om ons heen dwaalden en waarmee we praatten. Bidden was onze enige redding, God zat altijd in mijn hoofd. Dan komen de eerste scheurtjes in mijn geloof, en dat worden er geleidelijk steeds meer. Het internet is de sleutel voor mijn ontwikkeling. Ik zoek een weg naar de vrijheid voorbij schuld, angst, verdriet, onzekerheid. Maar wanneer mijn gedachten eindelijk vrij zijn, voel ik me meer opgesloten dan ooit. Ik wil weg uit de boerderij waar ik samen met mijn familie verborgen voor de buitenwereld leef. Maar wie gaat mij helpen? – Israel van Dorsten.
Mijn mening: Boeken als deze dwingen respect af en verdienen wat mij betreft het hoogst aantal aan sterren die je maar kunt bedenken. Op de televisie de serie over Ruinerwold gekeken. Geen verzonnen verhaal maar voor deze jongeren de keiharde werkelijkheid. Een werkelijkheid die ze is opgedrongen door hun zwaargelovige vader.
Zelf ben ik ook slachtoffer van psychische mishandeling. Ik heb er veel over gelezen en ondervind er zelf ook nog "de schade" van. Toch vind ik dit verhaal één van de meest schokkende die ik ooit gelezen heb. Hoe dapper het voor deze jongeman was om weg te lopen uit de situatie waarin hij zich bevond. Dit is geen gangbaar boek wat je als ieder ander als lezer beoordeeld, maar het relaas van een gezin in nood. Dit alles stiekem achter de voordeur en ook nog eens jarenlang. Dit hoeft niet taalkundig beoordeeld te worden of wat er dan ook maar op gaat vallen als je veel boeken leest.
Het is een verhaal wat verteld moet worden. En iedereen die slachtoffer is van wat dan ook, moet dit zonder te worden veroordeeld kunnen doen! Omdat zij eindelijk de moed hebben om het naar buiten te brengen moet er naar ze worden geluisterd. Keer op keer opdat zij een klein beetje kunnen genezen van wat ze hebben moeten doormaken en om andere slachtoffers te laten zien dat er lichtpuntjes aan de horizon zijn.
Vijf sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten