dinsdag 31 december 2019

Gelezen: De lange weg naar genade: David Baldacci


Genre: thriller
Jaar: 2018
Samenvatting: Special agent Atlee Pine is gestationeerd in het westelijk deel van de Verenigde Staten, waar de bevolking op zichzelf is, de overheid gewantrouwd wordt en de natuur geen genade kent. Op vijfjarige leeftijd werd haar tweelingzusje ontvoerd door een seriemoordenaar en vanaf het moment dat ze oud genoeg was om bij de FBI te gaan, heeft Atlee haar leven gewijd aan het opsporen van degenen die anderen kwaad willen doen. En ze is goed. Heel goed. Ze zou een van de beste profilers van de FBI kunnen zijn, als ze niet de voorkeur gaf aan het bestrijden van criminaliteit in de outback van Amerika boven carrière maken in de slangenkuil van Washington D.C. Een eenzaam bestaan, maar daar heeft ze vrede mee. Wanneer het verminkte karkas van een muilezel wordt gevonden in de Grand Canyon wordt Atlees hulp ingeroepen. De berijder wordt vermist en hij blijkt niet de enige persoon te zijn die recentelijk is verdwenen. Atlee komt tegenover een gruwelijk monster te staan, maar moet ook de confrontatie aan met een nachtmerrie uit haar verleden. 

Mijn mening: Opnieuw verdwaald in een verhaal van deze schrijver. Het begin is veelbelovend en je komt vrij veel te weten over het verleden van de hoofdpersoon. Dat lijkt de interesse te wekken maar opnieuw de weg kwijt door de vele beschrijvingen van de andere personages. Hoe ze eruit zien en waar we ons bevinden. Dat haalt de spanning uit het verhaal weg. Bovendien wordt er gegooid met termen uit een vechtsport die voor een leek totaal niet te volgen zijn en een vorm van irritatie op kunnen roepen,
De uiteindelijke ontknoping is wel een verrassing maar meteen heel groots. De dialogen zitten verstopt in de beschrijvingen waardoor je de hoofdzaken maar met moeite van de bijzaken kunt onderscheiden terwijl er best mooie personages neergezet zijn. Jammer...

** Twee van de vijf sterren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten