Genre: Dagboek
Jaar: 2016
Samenvatting: Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...
Mijn mening: Genoten van deze personage. Het boek is in dagboekvorm geschreven. Het is zowel ontroerend als erg lachwekkend. De schrijver neemt ook veel uit het nieuws en de politiek op de korrel. De mensen om hem heen die in het bejaardenhuis wonen komen echt tot leven.
Ik kan sommige scenes zelfs voor me zien omdat ik zelf als vrijwilliger met bejaarden in aanraking kom. Of moet ik zeggen de oudere mens. En ja ze kunnen zich gedragen als kleine kinderen. Een heerlijk vermakelijk boek!
***** vijf van de vijf sterren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten