Genre: Roman
Jaar: 2014
Mijn mening:
Als professioneel huizenoppasser is Lila Emerson zo vrij als een vogeltje. Niets bindt haar: haar werk niet, een huis niet, en een relatie al helemaal niet. Alles wat ze heeft, zelfs haar hart, kan ze zo inpakken om te vertrekken. Maar als Lila vanuit haar tijdelijke oppashuis getuige is van een dubbele moord, neemt haar leven een dramatische wending.
Kunstenaar Ashton Archer weet zeker dat zijn broer zijn vriendin niet heeft vermoord – en dat hij nooit zelfmoord zou plegen. Lila is als getuige zijn enige hoop om achter de waarheid te komen.
Lila en Ashtons onderzoek brengt ze van de penthouses van Manhattan naar grandioze Italiaanse villa’s, en ze ontdekken een schaduwwereld waarin kunst niet alleen wordt verhandeld, maar ook vergokt en geroofd. In die wereld ben je wat je bezit, en wat je nog wilt hebben kan er een dodelijke obsessie worden…
Mijn mening: Geen idee wie ik de schuld moet geven. Degene die het boek vertaald heeft of de schrijfster zelf. Het is heel rommelig, er wordt veelvuldig gegeten en gedronken, de dialogen komen op mij heel onnatuurlijk over. Bovendien werd er ook steeds hetzelfde verteld. Ik kreeg mede hierdoor geen band met de hoofdpersonages. Als er dan ook nog sprake is van een viertal huwelijken met allemaal stiefbroers en zussen, dertien in totaal, dan is voor mij de puinhoop compleet. Ik kon mij totaal niet verdiepen in het verhaal. Heel jammer.
** twee van de vijf sterren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten